Ton Meulendijks
Ton studeerde aan de Kunstnijverheidsschool voor binnenhuisarchitectuur, doch heeft zich autodidactisch tot edelsmid gevormd. In de jaren 60 heeft hij daarmee veel erkenning gekregen. In die periode verwerkt hij het tamelijke nieuwe witmetaal tot sieraden in velerlei vorm en toepassingsmogelijkheden voor de vrouw. De keuze voor witmetaal is voortgekomen uit het feit dat men destijds een speciaal diploma nodig had om goud of zilver te verkopen. Omdat hij dit diploma niet had, is hij uitgeweken naar witmetaal en dit is zeer succesvol geweest. Ton hield ervan om spontaan te werken; hij was altijd aan het schetsen of tekenen en gaat direct na het maken van een ontwerptekening, deze uitvoeren in witmetaal. Daardoor blijft de spontaniteit in zijn werk. Hij zoekt altijd naar moderne vormen in sieraden.
Als een vorm op tekening is vastgelegd, worden alle onderdelen uit materiaal gezaagd of geknipt en in vorm gebogen. Als alle onderdelen klaar zijn, worden deze op volgende gelegd en met fijne een fijne puntvlam, die plaatselijk verhit, gesoldeerd. Als hechtmateriaal wordt hardsoldeer gebruikt, dat bij 600 graden Celsius vloeibaar wordt en met het figuur mee verloopt. Het materiaal verkleurt tijdens het solderen enigszins. Na het solderen worden ongewenste vormen en achtergebleven soldeer weggezaagd of -gevijld. Het gesoldeerde en bijgewerkte werkstuk wordt gereinigd door het geheel in een chemische samengesteld bad van o.a. zoutzuur en zwavelzuur te leggen. Daarna wordt het sieraad afgewerkt. In het ontwerp worden ook wel andere materialen verwerkt, die dan meestal in de laatste fase worden aangebracht. Ton hield van nieuwe vormen en ook van nieuwe en vreemde materialen als versiering (zeker in die periode) zoals emaillen, glas en zelfs kiezelsteentjes.
Bij het ontwerpen van zijn broches, colliers, oorhangers, armbanden en manchetknopen wordt rekening gehouden met de stof waarop het sieraad wordt gedragen. Hij hield ook van open vormen waardoorheen de stof zichtbaar is en van de toepassing van de 3e dimensie (sterker dan bijvoorbeeld in reliëf), waardoor onderdelen in plaats van op de basis van het sieraad, bijvoorbeeld 1 a 2 cm daar vandaan kunnen staan.
In de jaren 70 heeft is hij overgestapt naar het vervaardigen van abstracte constructies. In eerste instantie van hout gemaakt en later van geanodiseerd aluminium. Zijn eerste werken hadden een kubus als basis, maar later zijn de constructies anders van vorm geworden. De abstracte lijnen zijn echter altijd in zijn werk naar voren gekomen.
Zijn werken zijn bij diverse exposities en musea tentoongesteld waaronder Museum Boijmans-van Beuningen in Rotterdam en het Stedelijk Museum in Amsterdam. Daarnaast is een deel van zijn collectie tentoongesteld in o.a. New York, Londen, Parijs, Duitsland en Scandinavië.
Op deze website kunt u zijn kunstwerken bewonderen. Een deel van de foto's op de site is van relatief slechte kwaliteit. Dit komt omdat de afdrukken zijn gemaakt van de oorspronkelijke negatieven die soms wel meer dan 40 jaar oud zijn. Als u in het bezit bent van één van de kunstwerken die Ton Meulendijks heeft gemaakt, dan ik u vragen om een goede foto te maken en deze naar mij te mailen. Bedankt alvast en in hoop dat zult genieten van de kunstwerken.
Ton Meulendijks (21 januari 1924 - 10 december 1998)